Tortille kukurydziane - 10 przepisów kulinarnych krok po kroku

Kuchnie z całego świata posiadają przepisy na tortille kukurydziane, które różnią się między sobą kształtem, wielkością, stopniem słodkości, nadzieniem, zestawem podstawowych produktów, sposobem obróbki cieplnej i grubością. Gdzieś używa się ich zamiast chleba, smaży się je na patelni bez oleju, na przykład w Gruzji, gdzie nazywa się je mchadi. Gdzieś piecze się je w piekarniku zamiast mini-ciasteczek. Gdzieś gotuje się je na ogniu w postaci cienkich i twardych naleśników, do których następnie dodaje się różne nadzienia - na przykład w Meksyku, gdzie nazywa się je tortillami.

Najprostsze placki robione są z drobno zmielonej mąki kukurydzianej, którą miesza się z wodą i solą, są to mchadi. Następnie z powstałego bardzo twardego ciasta formujemy spłaszczone placki i smażymy na suchej patelni z obu stron pod przykryciem. Grubość mchadi waha się od 1 cm lub więcej. W ich historycznej ojczyźnie podawane są jako chleb, który można maczać w różnych sosach i potrawach o odpowiedniej grubości. Warto wyjaśnić, że jest to ciasto, które nie jest przeznaczone do podawania z herbatą lub kawą.

W Rosji często przygotowuje się placki kukurydziane o następującym składzie: mąka kukurydziana, cukier, sól, woda, olej roślinny. Ciasto wyrabia się przy użyciu wymienionych produktów, a następnie smaży na ogniu na oleju, aż będzie ugotowane. Rezultatem jest płaski chleb ze złocistobrązową skórką, umiarkowanie wytrawny, ale nie chudy, ale słodki. Można też napić się z nimi herbaty, z dżemem lub dżemem.

Jeśli do mąki kukurydzianej dodamy mąkę pszenną, a także uzupełnimy skład produktami takimi jak jajka, mleko, podpłomyki można upiec w piekarniku lub w wolnowarze.

Do każdego z nich można dodać nadzienia takie jak ser, jajka na twardo, świeże zioła, mięso mielone, puree ziemniaczane, inne warzywa i grzyby. W Gruzji placki kukurydziane z serem w środku nazywane są chvishtari.