Domowy chwyt-chuck - 5 przepisów kulinarnych krok po kroku

Czy wiesz, że chak-chak można uznać za jedno z najstarszych dań, którego receptura przetrwała do dziś niemal w tej samej formie, w jakiej kiedyś była tworzona? Jego ojczyzną jest Persja. A nazwę można przetłumaczyć jako kroplówka, co w pełni charakteryzuje proces przygotowania chak-chak. Jak wiemy, kawałki ciasta (kropelki) należy podsmażyć na głębokim tłuszczu lub zapiekać w piekarniku, a następnie połączyć w jedną całość za pomocą lepkiego sosu lub śmietanki.

Tradycyjnie chak-chak zwijano w kulki, gładkie lub nie. Dziś można go wykonać w formie pasków, robaków, palców - jakkolwiek jest to wygodne. Ciasto na nie przygotowuje się z mąki pszennej z dodatkiem innych składników – istnieją różne przepisy na chak-chak. Im bardziej miękkie ciasto, tym delikatniejsze i kruche będzie danie.

Wcześniej kulki chak-chak, smażone na oleju w kotle (swoją drogą na otwartym ogniu), polewano gorącym miodem, który po zestaleniu trzymał całą konstrukcję w całości. Ten ostatni został ułożony na dużej płycie w formie slajdu (właściwie robi się to do dziś). Nowoczesne gospodynie domowe dostosowały i wymyśliły różne przepisy. Tak więc oprócz miodu do kremu chak-chak dodaje się gotowane i zwykłe skondensowane mleko, masło, spalony cukier i tak dalej. Można też dla smaku dodać odrobinę koniaku, wódki lub rumu.

Różne kraje wschodnie mają własne przepisy na robienie chak-chak. Nawet skład produktów może się znacznie różnić. Niektórzy zwijają ciasto w cienki makaron. Niektórzy dodają do śmietany posiekane orzechy włoskie. Czak-czak tatarski jest bardzo popularny. Do klasycznej, tradycyjnej wersji do smażenia bierze się mąkę, jajka, masło, cukier, miód i tłuszcz. Rezultatem jest delikatne ciasto kruche podawane z herbatą.